Καμιά φορά αρκεί ένα μήνυμα για να ξεκινήσει μια καλή φιλία… Κάπως έτσι ξεκίνησε η γνωριμία μας με τους φίλους – μέλη του Touring Team Brasov. Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή όμως…
Την άνοιξη του 2007 τυχαία «σερφάριζα» σε κάποιο ρουμανικό μοτοσικλετιστικό forum, προκειμένου να αντλήσω κάποιες πληροφορίες για το ταξίδι που θα έκανα το καλοκαίρι του ίδιου έτους. Μετά από 2 χρόνια, από το ίδιο forum έλαβα ένα μήνυμα, αναφερόμενο ερωτήσεις που αφορούσαν την Ελλάδα, για κάποιους μοτοσικλετιστές που θα ξεκινούσαν από το Brasov της Ρουμανίας και θα επισκέπτονταν την Ελλάδα. Έτσι λοιπόν, το Μάιο του 2009, συναντήθηκα με τον Mihai και τον Florin, καθώς η περιοδεία τους στην Ελλάδα περιελάμβανε και την Καλαμάτα. Όπως ήταν φυσικό τα οι φίλοι μοτοσικλετιστές φιλοξενήθηκαν στο σπίτι μου, όπου είχαμε την ευκαιρία να γνωριστούμε και καλύτερα.
Τον επόμενο χρόνο η συνάντησή μας επαναλήφθηκε στο ίδιο μέρος, με την διαφορά πως αυτή την φορά ήρθαν μαζί τους και οι γυναίκες τους, η Ioanna και η Christina. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, μαζί με τον Γιώργο Ζ. επισκεφτήκαμε την Ρουμανία και όπως ήταν αναμενόμενο, ένας από τους προορισμούς μας ήταν το όμορφο Brasov.
Τα παιδιά μας φιλοξένησαν, δίνοντας μαθήματα αληθινής και θερμής φιλοξενίας. Ταυτόχρονα είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε και τα υπόλοιπα μέλη της ολιγάριθμης ταξιδιωτικής ομάδας του Touring Team Brasov, τον Marcel και την Bianca.
Για 3η συνεχόμενη χρονιά και πιστοί –πλέον- στο ραντεβού τους οι Ρουμάνοι φίλοι μας έκαναν την τιμή να μας ξαναεπισκεφτούν. Έτσι λοιπόν, ο Mihai, Christina, Marcel & Bianca (ο Florin & Ioanna δεν μπόρεσαν να έρθουν για λόγους υγείας) την Κυριακή του Πάσχα έφτασαν στην Καλαμάτα. Είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν και τον Σάκη –που με είχε επισκεφτεί για τις γιορτές. Περάσαμε μια όμορφη βραδιά με φαγητό και ποτό, όπως ταίριαζε στην ημέρα. Την επόμενη μέρα, αναχώρησαν προς το ακρωτήριο Ταίναρο, θέλοντας να φτάσουν στο νοτιότερο σημείο της ηπειρωτικής Ευρώπης.
Μετά από 2 μέρες δώσαμε όλοι μαζί ραντεβού στο όμορφο Ναύπλιο, στον φιλόξενο Γιώργο Ζ. Πράγματι, το βράδυ της Τρίτης μας βρήκε όλους μαζί στο χωριό Νέο Ροεινό, να απολαμβάνουμε την φιλοξενία και την μαγειρική δεξιοτεχνία του Γιώργου Ζ. Η βραδιά κύλησε με πολύ κέφι, πειράγματα και συζήτηση. Όλοι αισθανόμασταν πως γνωριζόμασταν χρόνια.
Δυστυχώς έπρεπε να αναχωρήσω για Καλαμάτα, λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων. Την ώρα του αποχαιρετισμού, συγκινημένοι, υποσχεθήκαμε πως θα βρισκόμασταν ξανά σύντομα από κοντά σε Ελλάδα ή Ρουμανία… Καθώς επέστρεφα, σκεφτόμουν πως είχε ξεκινήσει αυτή η φιλία, πόσο τυχαία… με αφορμή τα ταξίδια και την μοτοσικλέτα. Κάτι που μπορεί να φαίνεται τόσο δύσκολο στις μέρες μας, για τους ταξιδιώτες μοτοσικλετιστές φαίνεται τόσο εύκολο, τόσο φυσικό…
Drum bun!!! (=καλό δρόμο) φίλοι μου…
Κείμενο: Μανώλης