Life is a book and those who do not travel, read only one page

Άνω Δολιανά – Άγιος Πέτρος – Πάρνωνας – Πολύδροσο – Κυπαρίσσι – Λιμάνι Γέρακα

Πληροφορίες Ταξιδιού

Ταξίδια εντός Πελοποννήσου
Ημερομηνία: Σάβ, 18/07/2009 εως Κυρ, 19/07/2009
Πελοπόννησος
Απόσταση: 380 χλμ.
Μοτοσυκλετιστές: Μανώλης, Πλουμιστή
Συναναβάτες: -
Φωτογράφοι: Μανώλης
Συγγραφείς: Μανώλης

Αξιοθέατα

Το καλοκαίρι έχει μπει για να καλά και ο υδράργυρος πολύ συχνά «σκαρφαλώνει» στους 40 βαθμούς! Σε αντίθεση με τους περισσότερους το συγκεκριμένο διήμερο προτιμήσαμε να αφήσουμε τις παραλίες και να κάνουμε μια μικρή εκδρομή στον Πάρνωνα. Έτσι λοιπόν δώσαμε ραντεβού να βρεθούμε στα Άνω Δολιανά (180χλμ. από Αθήνα), στους φίλους μας Γιώργο και Βίκυ και τον νεότερο μέλος της οικογένειας Κώστα.

Φτάσαμε κατά τις 7μμ. Ήταν η καλύτερη ώρα να απολαύσει κανείς έναν «πετυχημένο» καφέ από τα χέρια της Βίκυς, από το μπαλκονάκι του «Ονειρολογίου» με θέα την ευρύτερη περιοχή. Καθίσαμε μέχρι αργά κουβεντιάζοντας με τα παιδιά για την νέα τους ενασχόληση: τις χειροποίητες κατασκευές από παλιά αντικείμενα, με πολύ μεράκι και την προσωπική καλλιτεχνική τους παρέμβαση. Το όνομα του εργαστηρίου τους «Μην πετάξεις τίποτα…». Θα συμφωνήσω μαζί τους…

Την επομένη ξεκινήσαμε με σκοπό να φτάσουμε στον μικρό όρμο του Κυπαρισσιού, διασχίζοντας το όρος του Πάρνωνα, ένα από τα ομορφότερα βουνά της Πελοποννήσου -και όχι μόνο! Κατά τις 12 αφήσαμε τα όμορφα Άνω Δολιανά και ακολουθώντας τον δρόμο για Δραγούνι, συνεχίσαμε για το κεφαλοχώρι του Αγίου Πέτρου (16χλμ.). Πρόκειται για ένα παραδοσιακό, γραφικό χωριό. Θα το αναγνωρίσει εύκολα κάποιος από τις δύο επιβλητικές εκκλησίες που διαθέτει στο κέντρο του. Κάναμε μια σύντομή στάση και συνεχίσαμε μέσα σε μια πανέμορφη διαδρομή αποτελούμενη από πεύκα, πλατάνια και έλατα.

Μετά από 2χλμ. βρεθήκαμε στην διασταύρωση που οδηγούσε στο καταφύγιο (1,5χλμ) του Ε.Ο.Σ. (θέση «Αρνόμουσγα»), που βρισκόταν στα 1.420μ. Αποφασίσαμε να το επισκεφτούμε και σταθήκαμε τυχεροί, καθώς το πετύχαμε ανοιχτό. Ο υπάλληλος μας ενημέρωσε για τις πεζοπορικές διαδρομές της περιοχής και για την διαμονή. Αξίζει τον κόπο να το επισκεφτεί κανείς για ένα διήμερο. Φυσικά θα πρέπει να φροντίσει να κάνει κράτηση αρκετά νωρίτερα, αφού το ενδιαφέρον είναι αυξημένο.

Περίπου 4-5χλμ. παρακάτω στρίψαμε αριστερά (προσοχή δεν υπάρχει σχετική σήμανση!) κατευθυνόμενοι προς το χωριό Πολύδροσο (5χλμ). Στους περισσοτέρους είναι γνωστό με την ονομασία «Τζίτζινα». Διαθέτει στενούς δρόμους, όμορφα πέτρινα σπίτια και ένα στριμωγμένο κέντρο με 2-3 αιωνόβιους πλατάνους. Στην σκιά τους μπορείς να απολαύσεις καφέ σε 2-3 καφενεία που διαθέτει η πλατεία. Στο χωριό υπάρχει και κατάλυμα. Δεν χάσαμε την ευκαιρία να κάνουμε μια στάση για ξεκούραση, ενώ η θερμοκρασία έφτανε στο ζενίθ!

Αναχωρήσαμε με νότια πορεία. Περίπου 5-6χλμ. μετά συναντήσαμε μια καμένη έκταση, πιθανότατα από τις πυρκαγιές του 2007. Η διαδρομή (10-15χλμ.) –κατηφορίζοντας- κατέληγε στο χωριό Γεράκι. Σε πολλούς είναι γνωστό για το βυζαντινό κάστρο που δεσπόζει στο απότομο βράχο μερικά χιλιόμετρα έξω από το χωριό. Η βλάστηση πλέον απαρτιζόταν από μερικούς ελαιώνες, πουρνάρια και αγριόχορτα. Συνεχίσαμε κατευθυνόμενοι προς Αλεποχώρι (8χλμ) και Αγ. Δημήτριο (13χλμ). Η κατάσταση του οδοστρώματος μέτρια και σε μερικά σημεία ο δρόμος ήταν στενός. Στον Άγιο Δημήτριο με λίγη προσοχή και τύχη βρήκαμε τις πινακίδες για Κρεμαστή και Κυπαρίσσι. Ακολουθήσαμε μια μοναχική, ελικοειδή διαδρομή που σκαρφάλωνε σε μια περιοχή με χαμηλή βλάστηση. Λίγο πριν την Κρεμαστή, κατευθυνθήκαμε για Χάρακα (16χλμ).

Περνώντας το συμπαθητικό χωριό του Χάρακα, ξεκινάει μια εντυπωσιακή διαδρομή (6-8χλμ.) που οδηγεί στα χωριό Κυπαρίσσι και στους παραθαλάσσιους οικισμούς Παραλία και Μητρόπολη. Ο στενός δρόμος «σκαρφαλώνει» στους απότομους βράχους του όρους Χιονοβούνι. Προσφέρει μοναδική θέα του απέραντου πελάγους, ενώ ταυτόχρονα οι απότομοι βράχοι που υψώνονται από πάνω σου, σου προκαλούν δέος! Χωρίς να το καταλάβουμε –καθώς μας είχε συνεπάρει η θέα- φτάσαμε στο σημείο όπου μπορούσαμε να δούμε τον μικρό όρμο του Κυπαρισσίου και τα 2 μικρά χωριά – οικισμούς. Πραγματικά πριν επισκεφτώ το μέρος δεν μπορούσα να φανταστώ την ομορφιά και την ποικιλία αυτή του τοπίου…

Οδηγώντας στην κατηφορική ελικοειδή διαδρομή καταλήξαμε στο Κυπαρίσσι και εν συνεχεία στην Παραλία. Το μέρος σου έδινε την εντύπωση πως βρισκόσουν σε ένα αιγαιοπελαγίτικο νησί αποτελούμενο από λευκά σπίτια με γαλάζια παράθυρα και το μικρό λιμανάκι. Καταλήξαμε να κάνουμε ελεύθερο camping σε μια όμορφη παραλία κοντά στην μικρή προβλήτα. Εντύπωση μου προκάλεσε από την μια η παρουσία πολυτελών κατοικιών, παρουσία κάποιων σκαφών και από την άλλη ελεύθερων κατασκηνωτών… Όπως και να είναι το μέρος αποτελεί έναν «ιδιαίτερο» τουριστικό προορισμό. Καθίσαμε μέχρι αργά στην παραλία απολαμβάνοντας στιγμές χαλάρωσης και ησυχίας, με θέα το φωτισμένο οικισμό στην άλλη πλευρά του κολπίσκου…

Οι υπολογισμοί μας για την θέση της σκηνής αποδείχθηκαν καλοί. Έτσι ο ήλιος άργησε να μας «πιάσει» δίνοντάς μας την ευκαιρία να ευχαριστηθούμε λίγο περισσότερο τον ύπνο. Πριν αφήσουμε την περιοχή, ήπιαμε ένα καφεδάκι στο μικρό λιμανάκι που βρίσκεται στον οικισμό της Παραλίας. Κατά τις 11πμ. αναχωρήσαμε με νότια κατεύθυνση, οδηγώντας σε μια «ξερή» περιοχή με χαμηλή βλάστηση. Ο δρόμος στενός και σχετικά μέτριας κατάστασης. Παρόλα αυτά η οδήγηση στην ερημική αυτή διαδρομή ήταν ευχάριστη.

Διασχίζοντας τα χωριά Λαμπόκαμπος, Ρειχιά –περίπου 40χλμ. μετά- περάσαμε και το χωριό Γέρακας. Μετά από 2χλμ. βρήκαμε τον κόμβο για Λιμένας Γέρακα (2χλμ.) Ακολουθήσαμε την διαδρομή για να καταλήξουμε στο μοναδικό, όπως τουλάχιστον λέγεται, «φιόρδ» της Ελλάδας!!! 
Πρόκειται ένα εντυπωσιακό σχηματισμό! Ενδεχομένως φτάνοντας στο χωριό να μην μπορείς να αντιληφθείς με άνεση την ιδιαίτερη αυτή τοπογραφία της περιοχής. Όμως όπως και να είναι θα εντυπωσιαστεί κανείς… Όπως έμαθα αργότερα αποτελεί έναν από τους αγαπημένους προορισμούς των φίλων της ιστιοπλοΐας. Σίγουρα αξίζει τον κόπο να το επισκεφτεί κανείς!

Κάναμε μια ολιγόλεπτη στάση και συνεχίσαμε με προορισμό την Καλαμάτα (περίπου 150χλμ.) μέσω της εντυπωσιακής διαδρομής του Ταϋγέτου. Μέχρι την Σπάρτη (80χλμ.) η διαδρομή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μάλλον αδιάφορη, ενδεχομένως επηρεασμένος από όσα είχαμε δει μέχρι εκείνη την στιγμή.

Η ανατολική παραθαλάσσια περιοχή της Λακωνίας αποτελεί έναν όμορφο προορισμό προσφέροντας ιδιαίτερα τοπία. Επειδή το οδικό δίκτυο δεν είναι συντηρημένο, μπορεί να είναι λίγο κουραστικό να αποτελέσει μια μονοήμερη εκδρομή από την Αθήνα. Προσωπικά θα πρότεινα μια 2μερη απόδραση που σε συνδυασμό με την διάσχιση του Πάρνωνα θα ικανοποιήσει ακόμα και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη λόγω της έντονης εναλλαγής τοπίων. Δοκιμάστε το… 

Photogalleries