Το περσινό καλοκαίρι έκλεισε με τη συνάντηση και το camp στην Καλαμάτα. Ήταν από τις πιο όμορφες συναντήσεις του MRC. Στον απόηχο εκείνης της συνάντησης και εκμεταλλευόμενοι το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος, έγινε η πρόταση να το επαναλάβουμε και φέτος, αυτή τη φορά όμως στην αρχή του καλοκαιριού.
Το μέρος γνωστό και αγαπημένο, η «παραλία Γιασεμιά» στο χωριό Βελίκα του Νομού Μεσσηνίας. Άψογη η φιλοξενία του φίλου του MRC, Γιώργου Κ., σε ένα χώρο, που με την πρώτη ματιά σου φαίνεται απλά διαμορφωμένος, αλλά παρέχει όλες τις απαιτούμενες ανέσεις, χωρίς να χαλάει την αισθητική του τοπίου. Μοναδικό στην όλη υπόθεση το beach bar που βρίσκεται κυριολεκτικά πάνω στο κύμα.
Ξεκινήσαμε με το Μιχάλη μεσημεράκι από Γιάννενα, όπου για άλλη μια φορά άρχισε να βρέχει και με έντονο άνεμο σε όλη τη διαδρομή φτάσαμε Καλαμάτα κατά το βραδάκι. Μια επίσκεψη γρήγορη στην πόλη και μετά πορεία προς τα «Γιασεμιά».
Ήδη ο Μανώλης βρισκόταν εκεί και είχαν φτάσει επίσης ο Αχιλλέας, ο Στράτος, ο Σάκης, η Νανά, η Μάρθα. Όπως γίνεται συνήθως η κουβέντα διήρκησε αρκετά και κατά τις 4:00 το πρωί, αρχίσαμε να στήνουμε τις σκηνές μας. Το πρωινό εγερτήριο ήρθε μετά από τέσσερις ώρες με την καθιερωμένη πλέον βουτιά στις 8:00 το πρωί. Ο ήλιος είχε αρχίσει ήδη να καίει, το νερό ήταν κρύο, όμως η δύναμη της παρέας ήταν αυτή που σε ωθούσε να βουτήξεις. Τα καφεδάκια τα επιμελήθηκε για άλλη μια φορά ο Μιχάλης και χωρίς κάποια άλλη σκέψη, κουβεντιάζοντας και βουτώντας έφτασε η ώρα του μεσημεριανού.
Λίγο πριν το μεσημέρι έφτασε και ο Γιάννης. Στην παρέα προστέθηκαν και οι φίλοι, ο Χρήστος και η Γεωργία, που ήρθαν από Αθήνα για μία βόλτα όταν έμαθαν ότι βρισκόμαστε εκεί. Βράδυ Σαββάτου πλέον, αποφασίσαμε μια μικρή περιήγηση στην πόλη της Καλαμάτας. Καταλήξαμε στην περιοχή Λέϊκα, στη γραφική ταβέρνα του μπαρμπα-Λιά.
Κυριακή πρωί ήρθε και ο Γιώργος Ζ., ενώ έφυγαν ο Στράτος και η Νανά λόγω κοινωνικών υποχρεώσεων. Στο ίδιο μοτίβο της απλότητας κύλισε και αυτή η μέρα και κατά το μεσημεράκι αποχώρησε ο Αχιλλέας για Θεσσαλονίκη και ο Γιώργος Ζ. με το Γιάννη για Ναύπλιο και Αθήνα αντίστοιχα. Το βραδάκι επισκεφθήκαμε το χωριό Αβραμιού , τόπο καταγωγής του Μανόλη, ενώ στην παρέα είχαν προστεθεί από το απόγευμα ο Σπύρος και η Βάνα. Στην επιστροφή γυρίσαμε από Μεσσήνη.
Δευτέρα πρωί, όσο και αν δεν το θέλαμε δυστυχώς, έπρεπε να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής. Φορτώσαμε τις μηχανές και με ανάμεικτα συναισθήματα ξεκινήσαμε.
Θέλω να ευχαριστήσω εκ μέρους όλων όσων παρευρεθήκαμε εκεί τους φιλόξενους Καλαματιανούς για όσα έκανα για μας. Τελικά δεν υπάρχει πιο δύσκολο και συνάμα ευχάριστο πράγμα από το απλό. Μια καλή παρέα και θετική διάθεση. Τα τελευταία λόγια του Γιώργου Κ. ενώ φεύγαμε ήταν «σας περιμένω και στο κλείσιμο της σεζόν», μακάρι να τα καταφέρουμε να ξαναβρεθούμε εκεί, πάλι.