Η 30-31 Οκτωβρίου ήταν μιά ημερομηνία που περιμέναμε όλοι με μεγάλη ανυπομονησία. Κάτι το μεγάλο διάστημα που είχαμε να συναντηθούμε, κάτι το μεγάλο παρών στις συγκεκριμένες συναντήσεις από τους περισσότερους και επίσης ένας λόγος παραπάνω είναι και τα παιδιά που μας φιλοξένησαν στο χωριό, τον Γιώργο και την Στεργιανή.
Παρασκευή βράδυ φθάνω στο χωριό και είχα στο μυαλό μου τον απίστευτο χάρτη που μας είχε φτιάξει ο Γιώργος για να βρούμε το σπίτι και σε κάθε σημείο αναφοράς γέλαγα. Φθάνοντας στο σπίτι είδα απέξω ένα όμορφο θέαμα που δέν το βαριέμαι ποτέ, παρατεταγμένες σε σειρά όλες τις μηχανές και μέσα απο το σπίτι ακούγονταν γέλια και φωνές. Μπαίνοντας συνάντησα τον Γιώργο, την Στεργιανή, τον Πάνο Τ, τον Αποστόλη, τον Μανώλη, τον Τάκη με την Χαρά, τον Αχιλλέα με την Τριάδα, τον Βαγγέλη με την Λένα, τον Δημήτρη, τον Βαγγέλη Τ. και τον Μιχάλη (..με την ευκαιρία να τον καλωσορίσω στην παρέα μας!). Με καλωσόρισαν και αρχίσαμε αμέσως την κουβεντούλα. Η βραδιά κυλούσε υπέροχα με άφθονο ποτό, φαί και ζεστή παρέα έως τις πρώτες πρωινές ώρες.
Σάββατο πρωί και πριν προλάβουμε να ανοίξουμε τα μάτια μας να σου και ο Νίκος άρτια αφιχθής. Μετά το υπέροχο πρωινό γεύμα της Στεργιανής και με σύμμαχο μας τον υπέροχο καιρό αποφασίσαμε να εκδράμουμε με προορισμό τον Αχέροντα ποταμό. Πήραμε την διαδρομή για Πρέβεζα και στρίψαμε δεξιά στο χωριό Αρχάγγελος, οδηγώντας ουσιαστικά παράλληλα με τον παραλιακό κεντρικό δρόμο Πρέβεζας – Ηγουμενίτσας, προς το χωριό Γλυκή. Διασχίσαμε μια πανέμορφη διαδρομή που μας έδωσε την δυνατότητα να απολαύσουμε και τις μηχανές μας.
Λίγο πριν το χωριό στρίψαμε δεξιά προς τις πηγές του Αχέροντα και οδηγώντας παράλληλα με το ποτάμι κάναμε μια στάση για να απολαύσουμε αυτό το υπέροχο τοπίο. Η οργιώδης βλάστηση έφθανε μέχρι μέσα στο ποτάμι, το οποίο κατέβαζε μεγάλο όγκο νερού. Στο παρελθόν είχαμε ξαναεπισκεφθεί το μέρος, βεβαίως άλλη εποχή, αλλά ήταν εξίσου εντυπωσιακά.
Είχε έρθει η ώρα για ένα καφέ και καθήσαμε σε μια καφετέρια της περιοχής. Εκείνη την στιγμή ήρθαν και ο Γιώργος Ζ. με την Άννα και μας βρήκαν, κλείνοντας την παρέα των παιδιών που θα παρευρισκόντουσαν. Για την επιστροφή μας επιλέξαμε την παραλιακή διαδρομή που και αυτή είναι όμορφη, καθόσον οδηγείς ατενίζοντας το απέραντο γάλαζιο του Ιονίου.
Φθάνοντας στο σπίτι ανάψαμε επειγόντως τα κάρβουνα, αφού η πείνα ήταν δυσβάσταχτη. Μετά απο άλλο ένα λουκούλειο γεύμα ήρθε η σημαντικότερη στιγμή της βραδιάς που δεν ήταν άλλη απο το να παρακολουθήσουμε τα DVD απο το ταξίδι του Γιώργου και της Στεργιανής στην Ευρώπη και απο το ταξίδι του Βαγγέλη, της Λένας του Γιώργου και του Σάκη στα Βαλκάνια. Είναι απο εκείνες τις στιγμές που λες ότι χαίρεσαι που είσαι μέλος αυτού του κλαμπ, αφού ιδιαίτερα η έμπνευση και η δημιουργία του Γιώργου μας έκαναν να πεθάνουμε στα γέλια μέχρι δακρύων, για άλλη μια φορά. Τα σχόλια και ο χαβαλές έδιναν και έπαιρναν όλο το βράδυ μέχρι που βρεθήκαμε στην αγκαλιά του Μορφέα.
Κυριακή πρωί και μετά τον πρωινό καφέ ήρθε η ώρα του αποχαιρετισμού. Άλλος για Καλαμάτα, Θεσσαλονίκη, Πύργο, άλλοι για την Αθήνα. Αυτή η παρέα είναι ένα υπέροχο παζλ από όλη την Ελλάδα. Δεν σου κάνει καρδιά να φύγεις απο τέτοιες συναντήσεις, διότι νιώθω ότι δεν συναντιούνται απλά κάποιοι γνωστοί με το ίδιο πάθος, τα ταξίδια με την μηχανή, αλλά καλοί φίλοι που πάντα θα σου έχουν την πόρτα του σπιτιού τους ανοιχτή. Το σίγουρο είναι πως ο σκοπός της συγκεκριμένης συνάντησης επετεύχθη με το παραπάνω.
Τέλος να ευχαριστήσω τον Γιώργο, την Στεργιανή και τον Μιχάλη, για την θερμή τους φιλοξενία. Τα παιδιά κατέθεσαν και την ψυχή τους για να μην μας λείψει τίποτα. Εις το επανιδείν...
Μοτοσυκλετιστές : Γιώργος, Μανώλης, Αποστόλης, Νίκος, Βαγγέλης, Δημήτρης, Πάνος T, Βαγγέλης Τ., Μιχάλης, Σάκης, Αχιλλέας, Γιώργος Ζ., Τάκης.
Συνεπιβάτες : Στεργιανή, Άννα, Λένα, Τριάδα, Χαρά.
Φωτογραφίες : Μανώλης, Γιώργος, Πάνος Τ.
Κείμενο: Σάκης