Life is a book and those who do not travel, read only one page

Bodrum (Αλικαρνασσός) – Dalyan – Kayakoy (Καρμύλασσος/Λιβίσι)

Πληροφορίες Ταξιδιού

Οδοιπορικό 2012 I
Ημερομηνία: Τετ, 27/06/2012
Τουρκία
Απόσταση: 275χλμ.
Μοτοσυκλετιστές: Μανώλης, Γιώργος Ζ., Στράτος
Συναναβάτες: -
Φωτογράφοι: Μανώλης, Γιώργος Ζ., Στράτος
Συγγραφείς: Μανώλης

Αξιοθέατα

Ξυπνήσαμε σχετικά νωρίς. Θέλαμε να επισκεφτούμε το κάστρο της πόλης. Αποτελεί ένα και από τα βασικά στολίδια της. Διασχίσαμε τμήμα της όμορφης και γραφικής μαρίνας με τα όμορφα ξύλινα μικρά καραβάκια που εκτελούν μικρές κρουαζιέρες στην περιοχή και ειδικότερα προς Κω. Στο επιβλητικό κάστρο του Αγ.Πέτρου πληρώνοντας το αντίτιμο των 20 TL/άτομο, μπορούσαμε να εισέλθουμε και να περιηγηθούμε σε όλους τους χώρους του.

Το κάστρο είναι χτισμένο από το Τάγμα των Ιπποτών του Αγ.Ιωάννη. Διαθέτει ιδιαίτερη οχυρωματική αρχιτεκτονική, καθώς αποτελεί αποτέλεσμα όλων όσων πέρασαν από αυτό. Μάλιστα, καθένας έδινε το δικό του όνομα σε καθένα από τους πύργους-προμαχώνες (πχ. Ιταλικός Πύργος, Γαλλικός Πύργος, Γερμανικός Πύργος, κτλ) που κατασκεύαζε. Τόσο οι προσθήκες, όσο και  οι τροποποιήσεις γίνονταν ανάλογα με τις απαιτήσεις και τις ανάγκες των συνθηκών που επικρατούσαν, ώστε να επιτυγχάνεται η καλύτερη δυνατή οχύρωση.

Πέρα από την εκπληκτική θέα, διαθέτει πολλά εκθέματα και πληροφορίες, που σχετίζονται με τα υποθαλάσσια ευρήματα της περιοχής, τα οποία ήρθαν στην επιφάνεια όλα τα προηγούμενα χρόνια. Ειδικότερα, σε διάφορους χώρους του κάστρου (κυρίως στους πύργους) φιλοξενούνται ευρήματα από ναυάγια, ενώ –ταυτόχρονα- προβάλλονται βίντεο που ενημερώνουν για τον τρόπο ανακάλυψης και ανάδειξης από το νερό. Σε κάποιους άλλους χώρους φιλοξενούνται αναπαραστάσεις των ναυαγίων.

Περιηγηθήκαμε για 2 ώρες, χωρίς να καταλάβουμε πως πέρασε η ώρα! Ειλικρινά, θεωρούσαμε πως προχωρούσαμε πολύ γρήγορα για να μην καθυστερήσουμε την ήδη καθυστερημένη αναχώρησή μας. Κατά τις 11.30πμ επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για να ετοιμάσουμε τα πράγματα. Το check out έπρεπε να γίνει πριν τις 12. Εμείς, όμως, θέλαμε να επισκεφτούμε και το Μαυσωλείο πριν αναχωρήσουμε.

Η κατασκευή του Μαυσωλείου ξεκίνησε από τον Μαυσωλό, βασιλιά της Καρίας, όμως δεν κατάφερε να το ολοκληρώσει όσο ζούσε. Η αποπεράτωσή του πραγματοποιήθηκε από την γυναίκα του, την Αρτεμισία. Η σαρκοφάγος του βασιλιά τοποθετήθηκε στην βάση του συγκεκριμένου οικοδομήματος. Το μέγεθός του ήταν εντυπωσιακό και μπορούσε να είναι ορατό από μεγάλη απόσταση. Δυστυχώς, ένας σεισμός κατάστρεψε το εντυπωσιακό Μαυσωλείο. Αργότερα, ο χώρος χρησιμοποιήθηκε ως λατομείο για τις ανάγκες κατασκευής του κάστρου του Αγ.Πέτρου. Τότε ήταν που βρέθηκε ο νεκρικός θάλαμος του βασιλιά Μαυσωλού. Τα ευρήματα εντός του όμως «εξαφανίστηκαν»…

Η σημερινή κατάστασή του δεν μαρτυρεί την παλιά του δόξα. Πληρώνοντας εισιτήριο 8 TL/άτομο, βρεθήκαμε σε έναν χώρο που –ουσιαστικά- δεν διέθετε κάτι το εντυπωσιακό. Σκόρπιες πέτρες και κάποια εκθέματα –περιμετρικά- αποτελούσαν ότι είχε απομείνει από το Μαυσωλείο. Ευτυχώς ο χώρος φιλοξενούσε μια μακέτα που σου έδινε μια αρκετή κατατοπιστική εικόνα τόσο του οικοδομήματος και του μεγέθους του, όσο και του σημείου που βρισκόταν σε σχέση με το λιμάνι.

Κατά την προσωπική μου άποψη, όπως και των υπολοίπων, ήταν πως δεν άξιζαν τα χρήματα που δώσαμε για το εισιτήριο.

Κατά τις 1μμ. πήραμε τον δρόμο για Fethiye (256χλμ.). Αποφασίσαμε να μην επισκεφτούμε το Marmaris, καθώς θα μας καθυστερούσε αρκετά (λόγω παράκαμψης 60χλμ.) και ουσιαστικά αποτελούσε ένα ακόμα τουριστικό θέρετρο. Έτσι λοιπόν, οδηγήσαμε με κατεύθυνση Yatagan – Mugla – Fethiye. Ο δρόμος ήταν εντυπωσιακός στο μεγαλύτερο μέρος του, παρά το γεγονός πως η ποιότητα του οδοστρώματος δεν ήταν καλή. Σε κάποια σημεία του πραγματοποιούνταν έργα. Πέρα όμως από αυτά, το τοπίο ήταν μοναδικό!!! Το μεγαλύτερο τμήμα της διαδρομής διέσχιζε μεγάλες εκτάσεις με πεύκα. Το υψόμετρο δεν ξεπέρασε τα 780μ. Σε κάποια σημεία μπορούσες να απολαύσεις την ανεπανάληπτη πανοραμική θέα της ευρύτερης περιοχής!

Μετά την Mugla, το τοπίο διέθετε ακόμα περισσότερη βλάστηση. Στα αριστερά μας υψώνονταν μεγάλοι ορεινοί όγκοι, δίνοντας μια ιδιαίτερη ομορφιά στο τοπίο! Περνώντας την κωμόπολη Koycegiz, συναντήσαμε την πρώτη πινακίδα για Dalyan, οπότε και στρίψαμε δεξιά οδηγώντας σε έναν στενό επαρχιακό δρόμο (14χλμ.), που περνούσε από πευκώδεις εκτάσεις και μικρά χωριά. Προφανώς, η συγκεκριμένη διαδρομή ήταν μια από τις πολλές που μπορούσαν να προσεγγίσουν τον συγκεκριμένο προορισμό. Παρά το γεγονός ότι χρειαστήκαμε περισσότερο χρόνο, είχαμε την ευκαιρία να δούμε λίγο περισσότερο στην τουρκική επαρχία.

Στο Dalyan σταματήσαμε στην αρχή του χωριού για να βρούμε την κατεύθυνση που οδηγούσε στους λαξευμένους τάφους, ένα από τα αξιοθέατα της περιοχής. Το Dalyan είναι επίσης γνωστό, εξαιτίας των χελωνών careta-careta, των λασπόλουτρων αλλά και του αρχαιολογικού χώρου Kaunos. Σταθήκαμε τυχεροί, καθώς ένας ντόπιος μοτοσικλετιστής μας οδήγησε στο σημείο που προσέφερε την καλύτερη θέα προς το βασικό αξιοθέατο. Στην ανατολική όχθη του ποταμού βρίσκονταν λαξευμένοι τάφοι στα βράχια με περίτεχνες προσόψεις (4ου αιώνα π.Χ.) Διέθεταν επιγραφές στα λατινικά (λόγω ότι χρησιμοποιήθηκαν και από Ρωμαίους). Ο χώρος ήταν περιφραγμένος, οπότε οι περισσότεροι τους θαυμάζουν από μακριά. Το χωριό διαθέτει μια ήπια τουριστική ανάπτυξη. Κάναμε μια στάση για ξεκούραση για τσάι σε μια από τις καφετέριες της περιοχής.

Η ώρα πλησίαζε 5μμ. οπότε θεωρήσαμε πως ήταν καλύτερα να επισκεφτούμε το Kayakoy (134χλμ.) και μετά να αναζητήσουμε κατάλυμα στο Οludeniz. Οι 2 αυτοί προορισμοί βρίσκονταν σε κοντινή απόσταση (10χλμ.) από την Fethiye. Συνεχίσαμε στο ίδιο «οδηγικό» σκηνικό μέχρι που φτάσαμε στην Fethiye κατά τις 6μμ. Κάποια έργα στην πόλη, μας καθυστέρησαν, αλλά τελικά μπορέσαμε να βρούμε τον δρόμο που οδηγούσε το Kayakoy (9χλμ.). Μια εκπληκτική διαδρομή –και πάλι- μέσα στα πεύκα, συναντούσε 1-2 μικρά τουριστικά θέρετρα (αρκετά ανεπτυγμένα) μέχρι να καταλήξουμε στο ερειπωμένο ελληνικό χωριό.

Η σημερινή ονομασία του χωριού είναι Kayakoy. Πρόκειται για το ελληνικό χωριό Καρμύλασσος / Λιβίσι που εγκαταλείφθηκε με την ανταλλαγή πληθυσμών το 1923. Το πλούσιο αυτό χωριό ήταν χτισμένο στις πλαγιές ενός μεγάλου λόφου, ενώ η μικρή πεδιάδα μπροστά του, χρησιμοποιούνταν από τους κατοίκους του για καλλιέργειες. Στις μέρες μας, τα 400 πέτρινα σπίτια (χωρίς σκεπές) μένουν για να θυμίζουν την παλιά δόξα του. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό!

Παρκάραμε τις μηχανές μας δίπλα από μια γραφική ταβέρνα και ξεκινήσαμε να κατευθυνθούμε προς το χωριό. Η ώρα πλησίαζε 7μμ. και το φως που έπεφτε πάνω στα ερειπωμένα σπίτια έδινε μια γοητευτική ομορφιά στον χώρο! Όπως ήταν αναμενόμενο οι φωτογραφικές μηχανές «πήραν φωτιά»!!! Περιπλανηθήκαμε για αρκετή ώρα, έχοντας ανάμεικτα συναισθήματα… Ένα από τα ομορφότερα αξιοθέατα -και ίσως το πιο καλοδιατηρημένο κτίριο- ήταν αυτό της εκκλησίας της Παναγιάς Πυργιώτισσας, το οποίο συνδύαζε βυζαντινά, γοτθικά αλλά και αραβικά στοιχεία.

Επιστρέψαμε στις μοτοσικλέτες. Η παραμονής μας πλέον θεωρούνταν δεδομένη. Δεν θέλαμε να ξεκολλήσουμε από το συγκεκριμένο μέρος. Νιώθαμε πως κάτι μας κρατούσε εκεί… Έτσι λοιπόν αναζητήσαμε κατάλυμα στο Muzzy’s place hotel (τιμή δίκλινο+μονόκλινο με πρωινό: 100TL). O ιδιοκτήτης του μας είπε πως ήταν από την Θεσσαλονίκη (αν θέλουμε το πιστεύουμε!). Προτιμήσαμε να φάμε σε ένα παραδοσιακό εστιατόριο (Antik restaurant) αν και οι τιμές του δεν ήταν και τόσο φθηνές (αναλογικά με το που βρισκόμασταν).

Σημασία έχει πως ήδη νιώθαμε πως βρισκόμασταν σε μια άλλη χώρα. Νιώθαμε πως είχαμε αρχίσει να μπαίνουμε στο «πετσί» του ταξιδιωτικού μας ρόλου. Έχοντας απομακρυνθεί –έστω και λίγο- από τα τουριστικά παράλια του Αιγαίου, νιώθαμε εντονότερα το ταξίδι μας…

Photogalleries