19 Αυγούστου 2006:Ξημέρωσε η μέρα που θα αφήσουμε την συμπαθητική Lisboa. Φορτώνουμε τα πράγματά μας στις μοτοσικλέτες. Ο συμπαθητικός ιδιοκτήτης για μια ακόμα φορά μας αποχαιρετά με μια εγκαρδιότητα που με κάνει να νιώσω σαν να είμαι παιδί του! Αρχίζω να πιστεύω, πως μπορεί να μην ήταν τυχαία η ταλαιπωρία που είχαμε υποστεί πριν 2 μέρες, για να καταλήξουμε και να γνωρίσουμε τον συμπαθή αυτό άνθρωπο. Μια φιγούρα που θα συνδέεται με τις μνήμες μας για την Πορτογαλία!
Ξεκινούμε, λοιπόν, ακολουθώντας την παραλιακή διαδρομή που οδηγεί στην Estoril, γνωστή σε πολλούς από τους αγώνες της F1 και MotoGP, καθώς διαθέτει πίστα. Επιλέγουμε να διανύσουμε 20-30χλμ. επιπλέον πριν κατευθυνθούμε προς βορρά. Η περιοχή αυτή που βρίσκεται τόσο κοντά στην πορτογαλική πρωτεύουσα, παρουσιάζει πολύ ενδιαφέρον! Οδηγώντας σε μια πολλή όμορφη διαδρομή -που θυμίζει αντίστοιχη προς Σούνιο-, διαγράφουμε παράκτια τροχιά, μέχρι να φτάσουμε στο γνωστό παραθεριστικό κέντρο της Estoril. Αποτελεί έναν από τους πιο γνωστούς προορισμούς πλουσίων στην Πορτογαλία, που, όμως, τα τελευταία χρόνια επισκιάζεται από το γειτονικό Cascais. Παρόλα αυτά, συναντούμε μια αξιόλογη παραλία δίπλα από την οποία υπάρχουν αρκετά γήπεδα γκολφ.
Περνώντας το Estoril, κατευθυνόμενοι προς το Cape Roca, συναντούμε το Cascais. Το όμορφο αυτό πρώην ψαροχώρι, με το πέρασμα των χρόνων, έχει μετατραπεί σε ένα όμορφο τουριστικό θέρετρο. Αφορμή αποτέλεσε η επιθυμία του βασιλιά της Πορτογαλίας να το επιλέξει ως προορισμό για τις θερινές του διακοπές, κάποια χρόνια πριν. Αν τύχει να βρεθείτε σε αυτό το χωριό, δοκιμάστε να περιπλανηθείτε στα πλακόστρωτα ατμοσφαιρικά δρομάκια που βρίσκονται στο κέντρο του και είναι άξια εξερεύνησης.
Συνεχίζουμε προς Cape Roca, απέχοντας μερικά μόνο χιλιόμετρα από το δυτικότερο σημείο της Ευρώπης! Σύντομα βρισκόμαστε μπροστά σε μια βραχώδη και απόκρημνη παραλία που ονομάζεται "Το στόμα της Κόλασης" και όντως είναι για αυτούς που έτυχαν να βρεθούν στο συγκεκριμένο σημείο με κάποιο σκάφος! Στα βράχια σταματούν ορμητικά κύματα, ενώ έχουν δημιουργηθεί σπηλιές και ανοίγματα. Το πέρασμα του νερού, δημιουργεί ένα εντυπωσιακό αξιοθέατο.
Αφήνουμε το Cape Roca και ακολουθούμε πορεία ΒΑ, προς την Sintra που είναι χτισμένη στις βόρειες πλαγιές της οροσειράς Serra de Sintra. Όσο ανεβαίνουμε υψομετρικά το τοπίο γίνεται ολοένα εντυπωσιακότερο, ενώ η βλάστηση εντονότερη! Ο δρόμος είναι στενός αλλά πολύ καλής ποιότητας, κάνοντας την οδήγηση απολαυστική. Η πετρόχτιση Sintra, μας εντυπωσιάζει από την πρώτη στιγμή. Δεν είναι τυχαίο που επιλέχτηκε επί σειρά ετών ως το μέρος των καλοκαιρινών διακοπών των Πορτογάλων βασιλιάδων. Η θέα είναι εντυπωσιακή και η βλάστηση πυκνή!
Έχοντας πάρει πλέον την κατεύθυνση προς βόρεια Πορτογαλία συνεχίζουμε να οδηγούμε στην υπέροχη αυτή ελικοειδή διαδρομή μέσα στο καταπράσινο τοπίο, συναντώντας καταπληκτικά γραφικά χωριά όπως το Colores. Μετά βίας καταφέρνουμε να αντισταθούμε στον πειρασμό να σταματήσουμε, γνωρίζοντας το πόσο μας πιέζει ο χρόνος. Επόμενος προορισμός μας είναι η ήσυχη πόλη Mafra. Το τεράστιο εκκεντρικό κατασκεύασμα του Palacio Nacional de Mafrα, μας τραβάει αμέσως την προσοχή. Αρκετά εντυπωσιακό!
Φεύγοντας, λίγο έξω από την Mafra, πετυχαίνουμε ένα κομβόι αυτοκινήτων που συνοδεύουν έναν γάμο... κορνάρουμε και εμείς δίνοντας τις ευχές μας στο ζευγάρι με τον δικό μας τρόπο! Παρά τις πολλές στροφές, δεν κουραζόμαστε καθώς το τοπίο μας αποζημιώνει με το παραπάνω. Συναντούμε το Torres Vedras και μετά μέσω ενός επαρχιακού δρόμου (Ν115) το Maxial, Cadavais και Cercal. Από εκεί και μετά κινούμαστε στον εθνικό δρόμο Ν1 για Leira και Coimbra, δίνοντας μας την δυνατότητα να αυξήσουμε τους ρυθμούς μας και καλύψουμε αρκετά χιλιόμετρα.
Αργά το μεσημεράκι, οδηγώντας για 58χλμ. στον επαρχιακό IC2, φτάνουμε στην συμπαθητική Coimbra. Πρόκειται για μια από τις πιο γνωστές φοιτητούπολεις της Πορτογαλίας, καθώς διαθέτει ένα από παλαιότερα πανεπιστήμια της Ευρώπης! Στην Coimbra έχουμε δώσει ραντεβού με έναν συνάδελφο της Πλουμιστής, τον Bruno, που ζει μόνιμα κει. Ακολουθώντας τις πινακίδες για κέντρο, φτάνουμε στην πλατεία Praca 8 de Maio, όπου και συναντιόμαστε με τον Bruno. Μας δίνεται η ευκαιρία, πίνοντας ένα καφέ στην καφετέρια που καταλαμβάνει τον μέρος του ναού Santa Cruz, να συζητήσουμε για το ταξίδι μας, αλλά και να πληροφορηθούμε για κάποια ιστορικά και αρχιτεκτονικά αξιοθέατα. Πριν μας αφήσει -καθώς έχει φύγει από έναν γάμο για να μας συναντήσει(!)- μας κάνει μια μικρή ξενάγηση στον ναό Santa Cruz που χρονολογείται από το 1131 και στον οποίο βρίσκεται ο τάφος του 1ου βασιλιά της Πορτογαλίας. Τον ευχαριστούμε για τον χρόνο του και του υποσχόμαστε πως θα επιστρέψουμε κάποια στιγμή στην όμορφη πατρίδα του, προκειμένου να την εξερευνήσουμε σε περισσότερη έκταση και με άνεση χρόνου.
Πριν αφήσουμε την Coimbra -και με την προτροπή του Bruno- επισκεπτόμαστε την Πανεπιστημιούπολη, που αποτελεί και το βασικό αξιοθέατο της πόλης. Χτισμένη στην κορυφή ενός λόφου, παρέχει απεριόριστη και μοναδική θέα της πόλης αλλά και της ευρύτερης περιοχής. Τα κτίρια των σχολών είναι καλοσυντηρημένα και καθαρά, ενώ στον χώρο του Universidade de Coimbra υπάρχει ένα μουσείο με αξιόλογα εκθέματα. Αξίζει να αναφερθεί πως συναντούμε αρχαιοελληνικά αγάλματα και ελληνικές επιγραφές που διακοσμούσαν τα πανεπιστημιακά κτίρια.
Αναχωρούμε από την Coimbra με προορισμό το Porto, ακολουθώντας τον εθνικό-επαρχιακό δρόμο IC2 και IC1. Συναντούμε πολλά αξιόλογα τοπία κατά μήκος της διαδρομής. Αργά το απόγευμα μπαίνουμε στο Porto και ακολουθούμε τις πινακίδες για κέντρο μέχρι που φτάνουμε στην κεντρική πλατεία Praca General Humberto Delgado. Στην περιοχή γύρω της υπάρχουν οικονομικά καταλύματα. Τα περισσότερα από αυτά φιλοξενούνται σε πολυκατοικίες και δεν διαθέτουν πάρκινγκ. Μετά από μια μικρή αναζήτηση καταλήγουμε στο Residencial Paulista (Avenida Dos Aliados, 214-2) -τιμή δίκλινου 50ευρώ- ακριβώς επί της πλατείας. Τακτοποιούμε τα πράγματά μας, κλειδώνουμε τις μηχανές στο πεζοδρόμιο μπροστά από το ξενοδοχείο και προχωρούμε νότια, με κατεύθυνση την περιοχή Ribeira.
Η Ribeira είναι η παρόχθια περιοχή του Porto. Απαρτίζεται από λιθόστρωτα σοκάκια, παραδοσιακά σπίτια και πλοία δεμένα στην προκυμαία. Παρά την ύπαρξη μοδάτων εστιατορίων, δεν παύει να διατηρεί έναν χαρακτήρα παρακμιακό. Σταματήσαμε σε ένα εστιατόριο να δοκιμάσουμε την τοπική κουζίνα και εν συνεχεία περιπλανιόμαστε στα γεμάτα κόσμο σοκάκια. Η περιοχή αποτελεί το επίκεντρο της νυχτερινή ζωής. Η κούραση δεν μας αφήνει και πολλά περιθώρια περιπλάνησης, οπότε και παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο...