3 Αυγούστου 2006:Αναχωρούμε νωρίς από την όμορφη Valencia, με τις καλύτερες εντυπώσεις. Κατά τις 10πμ. βρισκόμαστε στην εθνική οδό Valencia – Albacete (N340). Κινούμαστε σε εθνικό και επαρχιακό δίκτυο, αποφεύγοντας τον αυτοκινητόδρομο και τα οδικά δίκτυα που βρίσκονται κατά μήκος των ακτών.
Σήμερα, λοιπόν, προορισμός μας είναι η Granada, μέσω της Sierra Nevada. Πριν την έναρξη του ταξιδιού, η διαδρομή αυτή αποτελούσε θέμα συζήτησης. Σύμφωνα με πληροφορίες, η ευρύτερη περιοχή της Sierra Nevada αποτελεί μια από τις θερμότερες περιοχές της Ευρώπης, με αποκορύφωμα τους μήνες Ιούλιο – Αύγουστο! Επιπλέον, η διαδρομή περνάει μέσω επαρχιακού δρόμου με αρκετές στροφές και σε κάποια σημεία όχι την καλύτερη ποιότητα οδοστρώματος. Όλα αυτά θα έχουν ως αποτέλεσμα να χρειαστούμε περισσότερο χρόνο να φτάσουμε στην Granada σε σχέση με το αν χρησιμοποιούσαμε το εθνικό δίκτυο. Παρόλα αυτά, αποτελεί μια πρόκληση για εμάς..., που αποδεχόμαστε χωρίς δεύτερη σκέψη!
Ακολουθώντας την διαδρομή του εθνικού δικτύου φτάνουμε στον κόμβο La Font de la Figuera (N344) και εν συνεχεία για Yecla, χωρίς το τοπίο να παρουσιάζει ιδιαιτερότητες. Αφού διανύουμε περίπου 70χλμ. ξαναβρίσκουμε τον εθνικό δρόμο Ν301 για Murcia. Πριν την Murcia, ακολουθούμε την σήμανση για Lorca και Almeria για 100χλμ. κάνοντας μια στάση στην συμπαθητική Lorca. Εν συνεχεία, έχοντας διανύσει 45χλμ. σε εθνικό δίκτυο (Ν340) συναντούμε το κόμβο για Santa Barbara – Albox και ακολουθούμε το επαρχιακό δίκτυο 334 για 349 για Tahal, όπου ο δρόμος γίνεται στενότερος.
Η θερμοκρασία ανεβαίνει αρκετά, σε σημείο τις φορές να αναγκαζόμαστε να σταματήσουμε για ελάχιστο χρόνο, να γινόμαστε μούσκεμα στον ιδρώτα!!! Το τοπίο περιέχει ελάχιστη βλάστηση, ενώ ορεινοί πέτρινη όγκοι κάνουν την εμφάνισή τους, ιδιαιτέρως, μετά τον κόμβο προς Tahal. Ακολουθούμε μια ανηφορική διαδρομή χωρίς να συναντήσουμε χωριά, παρά μόνο αφού διανύσουμε αρκετά μεγάλες αποστάσεις! Ένας τόπος ξερός και αφιλόξενος για την εγκατάσταση μόνιμων κατοίκων, παρόλα αυτά, με μια ιδιαίτερη και άγρια ομορφιά. Όσο συνεχίζουμε –αυξάνοντας την υψομετρική μας θέση-, η ζέστη αρχίζει να γίνεται υποφερτή συμβάλλοντας σε αυτό και το αεράκι που φυσάει.
Εντύπωση μας προξενεί το γεγονός πως σε υψόμετρο 1000μ. συναντούμε μικρούς ελαιώνες!!! Στην Ελλάδα στα 1000μ μόνο έλατα μπορείς να συναντήσεις...
Περνώντας έξω από την Tahal, αρχίζουμε να κατηφορίζουμε κινούμενοι προς το χωριό Tabernas, ενώ στο βάθος του ορίζοντα μπορούμε, πλέον, να διακρίνουμε την θάλασσα! Η πορεία μας είναι μοναχική, καθώς για μεγάλα διαστήματα που δεν συναντούμε κανένα όχημα.
Στον χάρτη διαπιστώνουμε πως η περιοχή αυτή αποτελεί μέρος των ορεινών όγκων της Sierra del la Fibres, ενώ το σημείο που τελειώνει και συνορεύει με την Sierra Nevada, υπάρχει το Mini Hollywood. Εκεί φτάνουμε αφού διανύσουμε 10 χιλιόμετρα μετά το χωριό Tabernas. Για να σας δώσουμε να καταλάβετε την ομορφιά και το είδος του τοπίου, αρκεί να σας αναφέρουμε πως πολλές από τις γνωστές ταινίες γουέστερν είναι γυρισμένες στην συγκεκριμένη περιοχή! Κινηματογραφικές εταιρίες έχουν στήσει studios που τα ονομάζουν “Mini Hollywood”, που μας κάνουν να νομίζουμε πως οι σκηνές των ταινιών αυτών προέρχονται από την «Άγρια Δύση» του Τέξας! Πληρώνοντας ένα σχετικό αντίτιμο της τάξης των 25 ευρώ μπορείς να επισκεφτείς τα studios, που βρίσκονται πολύ κοντά στον επαρχιακό δίκτυο. Ο χρόνος, αποτελεί για εμάς ανασταλτικό παράγοντα για αυτή την επίσκεψη, οπότε και συνεχίζουμε.
Κινούμενοι στην διαδρομή για Almeria στρίβουμε για Gador βρισκόμενοι, πλέον, στην περιοχή της Sierra Nevada. Ο δρόμος (348) είναι αρκετά φαρδύς –στην αρχή-, ανηφορικός και με αρκετές στροφές, ιδιαίτερα όσο αυξάνεται το υψόμετρο.
Εδώ συναντούμε περισσότερα χωριά, στα οποία η τουριστική ανάπτυξη βρίσκεται σε αρκετά υψηλό επίπεδο. Ξενοδοχεία, πισίνες και εστιατόρια κάνουν την εμφάνισή τους, πάντα, όμως, αρμονικά δεμένα με το περιβάλλον. Το τοπίο συνεχίζει να είναι απόκρημνο, γυμνό και αφιλόξενο. Παρόλα αυτά, σε πολλά σημεία η βλάστηση είναι έντονη, προσφέροντας μια ανάσα δροσιάς. Υπάρχουν σημεία που ο δρόμος ακολουθεί την κοίτη ενός ποταμού, ενώ σε κάποια άλλα τα όρια ενός καταπράσινου φυσικού πάρκου.
Όταν βρισκόμαστε σε αρκετά υψηλό υψόμετρο, συναντούμε χωριά που αποτελούν χειμερινούς ισπανικούς προορισμούς. Σε κάθε χωριό συναντάς όμορφες πλατείες, τρεχούμενα νερά, παραδοσιακή και ομοιόμορφη αρχιτεκτονική στα σπίτια, ξενώνες, ξενοδοχεία και ταβέρνες. Σε ένα από αυτά, ονόματι Mecina Alfahar σταματάμε για ένα καφέ και ξεκούραση. Παρατηρώντας τον κόσμο διαπιστώνουμε πως είναι περισσότερο προσιτός και περίεργος να μάθει για τους επισκέπτες. Οι περισσότεροι κάθονται στα καφενεία παίζοντας χαρτιά και απολαμβάνοντας την απογευματινή δροσιά. Στο καφενείο που καθόμαστε ο ιδιοκτήτης και ο πατέρας του, μας ρωτάνε από που ερχόμαστε και που πάμε και δείχνουν να ενθουσιάζονται όταν τους λέμε.
Μετά την απαραίτητη για εμάς στάση, συνεχίζουμε για Granada. Ο δρόμος έχει γίνει, πλέον, κουραστικός καθώς είναι στενότερος και οι στροφές πιο κλειστές και περισσότερες. Συναντούμε αρκετά ενδιαφέροντα χωριά, αλλά το μυαλό μας είναι, αφενός στο πότε θα φτάσουμε στην Granada, αφετέρου στο πότε θα βρούμε βενζινάδικο καθώς βρισκόμαστε στα όρια των αποθεμάτων μας στα καύσιμα.
Μετά το χωριό Beznar συναντούμε το εθνικό δίκτυο που οδηγεί στον τελικό μας προορισμό για την σημερινή μέρα. Αυξάνοντας τους ρυθμούς μας και αφού διανύουμε μια απόσταση 30χλμ. φτάνουμε στην πόλη της Granada. Με την βοήθεια του GPS κατευθυνόμαστε στην περιοχή στην οποία βρίσκονται τα περισσότερα hostels. Πρόκειται για μια πλακόστρωτη περιοχή, πίσω από το κεντρικό καθεδρικό ναό, στο ιστορικό κέντρο της πόλης, με πολλά σοκάκια και γραφικά παραδοσιακά κτίρια.
Αρχίζει η αναζήτηση καταλύματος με την βοήθεια του τουριστικού οδηγού αλλά και αρκετής υπομονής καθώς πολλά από αυτά είναι πλήρη. Τελικά, καταφέρνουμε να βρούμε δωμάτιο στο Pansion Zurita (Plaza de la Trinidad, 7), ένα μικρό hostel με ένα καταπληκτικό αίθριο και έναν εξυπηρετικό υπάλληλο, που πρόθυμος μας δίνει οποιαδήποτε πληροφορία του ζητάμε. Η τιμή του δίκλινου 38 ευρώ. Δυστυχώς, το πάρκινγκ που διαθέτει είναι γεμάτο, αλλά για καλή μας τύχη, στα 50μ. παρακάτω υπάρχει αστυνομικό τμήμα στο οποίο είναι παρκαρισμένες πολλές μηχανές! Το ίδιο κάνουμε και εμείς, χωρίς κανένα άγχος καθώς ο ίδιος χώρος αποτελεί χώρο στάθμευσης των αστυνομικών οχημάτων και υπάρχει μονίμως φύλακας.
Η ώρα έχει περάσει τις 11μμ. Ευτυχώς υπάρχει ένα συμπαθητικό εστιατόριο – cafe ακριβώς δίπλα από την πανσιόν μας. Τρώμε κάτι και χαλαρώνουμε, ενώ συζητάμε το αυριανό μας πρόγραμμα. Ο υπάλληλος του ξενοδοχείου, μας λέει πως για να επισκεφτούμε το σημαντικότερο αξιοθέατο της πόλης –που δεν είναι άλλο από το φρούριο της Alhambra – θα πρέπει να βρισκόμαστε στα εκδοτήρια από τις 7πμ., ώστε να είμαστε σίγουροι πως θα βρούμε εισιτήριο – παρά το γεγονός πως αυτά ανοίγουν στις 8πμ.!!!
Καθώς δεν έχουμε άλλη επιλογή, βάζουμε ξυπνητήρι στις 6πμ. καθώς το φρούριο της Alhambra απέχει γύρω στα 30 λεπτά με τα πόδια...