17 Ιουλίου 2006:Ξυπνώντας κατά τις 7 το πρωί της Δευτέρας, το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να ετοιμάσω τις βαλίτσες, μιας και ήξερα ότι θα μου έτρωγαν αρκετό χρόνο. Πίνοντας ένα γρήγορο καφέ, αποχαιρέτησα την ιδιοκτήτρια της pansion και ξεκίνησα για Prague (Πράγα), οδηγώντας σε επαρχιακό δίκτυο. Ήθελα να δω την επαρχία της Αυστρίας αλλά και της Τσεχίας και όχι τον αυτοκινητόδρομο. Οι δρόμοι ήταν σε μέτρια κατάσταση (σαν τους Ελληνικούς θα έλεγα...), αλλά τα τοπία με ξεσήκωσαν! Στην αρχή συνάντησα πάρα πολλούς αμπελώνες. Αργότερα που ανέβαινα υψομετρικά, οι αμπελώνες έδωσαν την θέση τους σε δάση. Να οδηγείς ανάμεσα στα δάση δεν είναι και κάτι το καθημερινό! Και όταν λέω δάση, εννοώ αντίστοιχα του Βελγίου. Φοβερό συναίσθημα !!!
Μπαίνοντας Τσεχία, το σκηνικό παρέμεινε το ίδιο, αλλά προστέθηκαν και λίμνες. Τα σπίτια φαίνονταν πιο φτωχικά σε σχέση με της Αυστρίας, όσο αφορά την εξωτερική εμφάνιση τουλάχιστον! Οι επαρχιακοί δρόμοι ήταν αρκετά μέτριοι. Οι αυτοκινητόδρομοι σε παρόμοια κατάσταση, πράγμα που δεν φανταζόμουν -ανάλογοι με τους ελληνικούς. Ένιωσα μια μικρή απογοήτευση. Περίμενα λίγο καλύτερα τα πράγματα, μιας και στην Αυστρία ήταν όντως σε πολύ καλύτερα επίπεδα.
Προορισμός Prague (Πράγα). Η πόλη έδειχνε πάρα πολύ όμορφη, με πολλή τουριστική ζωή. Δυστυχώς η μοναδική μου δραστηριότητα ήταν η στάση για καφέ μόνο, σε μια πλωτή καφετέρια, μέσα στο ποταμό που διασχίζει την πόλη. Όσο για την επιλογή μου να την επισκεφτώ, πες το «τρέλα», πες το ό,τι θες...
Κατά τη διάρκεια του καφέ σκεφτόμουν τι εναλλακτικές είχα. Να κοιμόμουν εκεί ή να πήγαινα Brno που ήξερα κάνα-δυο ξενοδοχεία ή τέλος να ξεκίναγα για Πολωνία; Τελικά μιας και η ώρα πλησίαζε 2 το μεσημέρι, αποφάσισα να ξεκινήσω για Brno. Ίσως τελικά να ήταν λανθασμένη κίνηση. Εκ των υστέρων, όταν το καλοσκέφτηκα, κατέληξα πως θα μπορούσα να είχα βγει Πολωνία.
Ξεκινώντας για Brno και προσπαθώντας να βγω από την Prague, διαπίστωσα πως το iPAQ έδειχνε «άλλα αντί άλλων»!!! Ήταν σαν να τα είχε παίξει. Βέβαια δεν έφταιγε αυτό, αλλά οι χάρτες που δεν είχαν κεντραριστεί σωστά. Αφού κατάλαβα ότι έκανα 5-6 κύκλους, αποφάσισα να το κλείσω και να ακολουθήσω τον παραδοσιακό τρόπο με τις πινακίδες. Έτσι λοιπόν, ύστερα από μισή ώρα κατάφερα να βρω το δρόμο εξόδου από την πόλη επιτέλους. Σίγουρα θα ήθελα να κάτσω και λίγο παραπάνω Prague, ίσως και για διανυκτέρευση. Δείχνει πολύ ενδιαφέρουσα. Ίσως βέβαια να το κάνω κατεβαίνοντας από Λιθουανία.
Από Prague έως Brno, ακολούθησα τον αυτοκινητόδρομο, για να προλάβω να φτάσω πριν να νυχτώσει. Η απόσταση ήταν λίγο πολύ 200-220 χλμ. Κινήθηκα με σταθερή ταχύτητα με 150 χλμ/ώρα.
Τσέχοι οδηγοί... τι να πω; Μέχρι να φτάσω Brno μου έδωσαν την εντύπωση ότι πάνε σύμφωνα με τα όρια ταχύτητας. Στο επαρχιακό δίκτυο τους έβλεπα να πηγαίνουν όλοι τρενάκι με 60 και να φοβούνται να προσπεράσουν. Στις μεγάλες πόλεις βέβαια ήταν λίγο πιο άνετοι. Μερικοί «το έπαιζαν» πιο γρήγοροι. Να αναφέρω πως παραλίγο να γίνω αυτόπτης μάρτυρας ενός ατυχήματος...
Το περίεργο ήταν ότι ενώ στη Prague είχε 33oC, στο δρόμο (ίσως λόγω των δέντρων) η θερμοκρασία που έδειχναν οι πίνακες έφτανε τους 22-25 oC. Η θερμοκρασία ασφάλτου (ναι, την έδειχνε ΚΑΙ αυτήν!) πλησίαζε τους 35-40 oC, ανά περιοχές.
Μπαίνοντας στο Brno, ξανά τα ίδια με το iPAQ! Με έβγαζε και πάλι αλλού για αλλού για άλλη μια φορά. Με τα πολλά, κατάφερα να βρω το ξενοδοχείο που είχα μαρκάρει πριν στον χάρτη, αλλά η reception με πληροφόρησε ότι ήταν γεμάτο. Μου πρότεινε να πάω στο κέντρο και να ρωτήσω. Σίγουρα θα έβρισκα. Τα μεγάλα ξενοδοχεία στο Brno μοιάζουν πολύ σε ανατολικού μπλοκ κτίρια. Ουρανοξύστες ανακαινισμένοι, κομμένοι και ραμμένοι για ξενοδοχεία. Σχετικά εύκολο να το βρεις!
Στο πρώτο που μπήκα, το οποίο λεγόταν Hotel Continent (κομμένο από το Intercontinental άραγε;) ρώτησα την reception αν είχε δωμάτια για μια νύχτα. «1350 Τσέχικες κορώνες» μου είπε. Χωρίς ούτε καν να το σκεφτώ, της λέω ωραία. “Γκαράζ για την μηχανή;”, με ρωτάει. “Ε, μα φυσικά!” της απαντάω εγώ. Άλλες 200 ! Σύνολο ; 1550 τσέχικες κορόνες (CZK) ή αλλιώς περίπου 55€. Δωμάτιο συμπεριλάμβανε μπάνιο, ντους και πρωινό. Πληρώνοντας, η reception μου είπε ότι το γκαράζ ήταν ακριβώς πίσω από το ξενοδοχείο, κρυμμένο. Θα έβαζα την κάρτα και θα άνοιγε. Βρήκα το “κρυμμένο” parking, που μόνο κρυμμένο δεν ήταν! Βάζω τη μηχανή στο γκαράζ, λύνω τα μπαγκάζια και κατευθείαν στο δωμάτιο.
Μισή ώρα αργότερα, και αρκετά κουρασμένος, είπα να πάω να δω τη πόλη. Γυρνώντας στα στέκια της νεολαίας, ένα ωραίο πράγμα έβλεπα.... γαλανομάτες ξανθιές. Ααααχ! Κατέληξα στα γνωστά «λημέρια» του ξενοδοχείου για να πιω έναν καφέ και για να φάω. Στον κατάλογο τα φαγητά ήταν γραμμένα στα τσέχικα με αποτέλεσμα να μην καταλαβαίνω τίποτα! Δεν μπορείτε να φανταστείτε την χαρά που ένιωσα όταν είδα την λέξη «biftek» πιστεύοντας πως θα πρόκειται για μπιφτέκι φυσικά! Αφού το παράγγειλα, ανακάλυψα ότι αυτοί «biftek» εννοούν μοσχάρι ψητό όχι κιμά! Μάλιστα, αν δεν τους πεις “καλοψημένο”, στο φέρνουν μέσα στο αίμα! Θέλει λίγη προσοχή.
Άλλη μια κουραστική ημέρα τελείωσε. Σειρά θα είχε η Πολωνία.