Ο καιρός έχει ήδη αρχίσει να θυμίζει καλοκαίρι. Αποφασίσαμε να αποδράσουμε από την πρωτεύουσα και να κατευθυνθούμε στην Πελοπόννησο και ειδικότερα την Μεσσηνία. Διανυκτερεύσαμε στην περιοχή Γούβες κοντά στο χωριό Βελίκα. Το Σάββατο ξεκινήσαμε προς το μεσημέρι για να επισκεφτούμε το "μεσαίο" πόδι της Πελοποννήσου, το ακρωτήριο Ταίναρο. Η συγκεκριμένη διαδρομή ήταν στα σχέδιά μας από καιρό πριν. Η συνολική απόσταση που διανύσαμε ήταν γύρω στα 240 χλμ., ενώ η απόσταση από τον τόπο διανυκτέρευσή μας μέχρι το Νεκρομαντείο του Ταινάριου Απόλλωνα ήταν περίπου στα 120χλμ.
Φτάνοντας στην Καλαμάτα, ακολουθήσαμε τον παραλιακό δρόμο. Αφήνοντας την όμορφη πόλη, κινηθήκαμε ανατολικά, περνώντας από την περιοχή της Βέργας, μέχρι το ξενοδοχείο Messinia Bay, όπου υπάρχει η διασταύρωση προς Καρδαμύλι. Ακολουθήσαμε την ανηφορική ελικοειδή διαδρομή. Η κατάσταση του οδοστρώματος δεν είναι καλή και για αυτό χρειάζεται προσοχή, ιδίως όταν βρέχει. Η διαδρομή μέχρι το χωριό Κάμπος (20χλμ.), την γενέτειρα του πολιτικού Αλέξανδρου Κουμουνδούρου, συμπεριλαμβάνει πολλές στροφές και περνάει μέσα από ελαιώνες και ένα μικρό φαράγγι.
Μετά το χωριό Κάμπος, κατηφορίσαμε διαγράφοντας ελικοειδή τροχιά, ενώ είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε την πανοραμική θέα του Μεσσηνιακού κόλπου. Αφού διανύσαμε 10χλ., μπήκαμε στο χωριό Καρδαμύλι. Πρόκειται για ένα γραφικό μανιάτικο χωριό, που χάρη στην ευαισθησία των ντόπιων αλλά και πολλών Γερμανών κατοίκων του, κατάφερε να διατηρήσει τον παραδοσιακό χαρακτήρα του. Κάναμε μια στάση για να πιούμε ένα καφέ. Αν βρεθείτε στην Καρδαμύλι, σας προτείνουμε να περιπλανηθείτε στο εσωτερικού του χωριού, ακολουθώντας τα πλακόστρωτα σοκάκια.
Αφήσαμε το χωριό και μετά 4-5χλμ. περάσαμε από την Στούπα με την υπέροχη παραλία της Καλογρίας. Ύστερα από 5-6 χλμ. στην διασταύρωση του Αγ. Νικολάου, στρίψαμε δεξιά και ακολουθώντας την ακτογραμμή κατευθυνθήκαμε προς Αγ. Δημήτριο και Τραχήλα. Ο δρόμος δεν είναι σε καλή κατάσταση, ενώ σε κάποια σημεία του έχει σπάσει με αποτέλεσμα να μετατρέπεται σε χωματόδρομο... ευτυχώς για πολύ λίγο. Αφήνοντας τον Αγ. Δημήτριο, ακολουθήσαμε μια ερημική διαδρομή. Καθώς φτάναμε στο χωριό Τραχήλα, στους βράχους, που βρίσκονταν στα αριστερά μας, είδαμε τις σπηλιές που τα προηγούμενα χρόνια αποτελούσαν ερημητήρια μοναχών, ενώ κατά τους προϊστορικούς χρόνους αποτελούσαν κατοικίες των ανθρώπων της περιοχής. Στο χωριό Τραχήλα ο ασφαλτοστρώμενος δρόμος τελειώνει και συνεχίζει χωματόδρομος μέχρι κάποια σπήλαια που υπάρχουν, όπως ενημερωθήκαμε από κάποιους τουριστικούς οδηγούς. Δυστυχώς λόγω έλλειψης χρόνου δεν είχαμε την ευκαιρία να το επιβεβαιώσουμε. Το μικρό χωριό κρατάει τον παραδοσιακό του χαρακτήρα του, πράγμα που οφείλεται στην απομονωμένη θέση του.
Προκειμένου να συναντήσουμε τον κεντρικό δρόμο για Αρεόπολη, επιστρέψαμε στον Αγ. Δημήτριο, όπου κινούμενοι σε μια όμορφη αλλά στενή διαδρομή με αρκετές στροφές μπήκαμε στον νομό Λακωνίας. Στην διαδρομή συναντήσαμε γραφικά χωριά, χτισμένα με τον χαρακτηριστικό μανιάτικο τρόπο. Έξω από το Οίτυλο, σταματήσαμε να απολαύσουμε την θέα του κολπίσκου στο βάθος του οποίου μπορούσαμε να διακρίνουμε το μικρό χωριό Λιμένι. Στο Οίτυλο μπορείτε να επισκεφτείτε το κάστρο που κατασκευάστηκε επί Τουρκοκρατίας και διατηρείτε σε αρκετά καλή κατάσταση μέχρι τις μέρες μας.
Έχοντας διανύσει ήδη 65χλμ. από την Καλαμάτα μπήκαμε στην Αρεόπολη και ακολουθήσαμε τη σήμανση για Σπήλαια Διρού. Έχοντας ως επόμενη στάση τον Γερολιμένα, διανύσαμε μια διαδρομή με μειωμένη κίνηση και χωρίς αλλαγές στο τοπίο. Ο Γερολιμένας είναι ένα παραθαλάσσιο μικρό χωριό που βρίσκεται μέσα σε έναν μικρό όρμο. Οι κάτοικοι, όπως φάνηκε, κάνουν μια προσπάθεια να διατηρήσουν την χαρακτηριστικό μανιάτικο ρυθμό, διορθώνοντας τα "αρχιτεκτονικά λάθη" που έγιναν κατά το παρελθόν. Η ώρα είχε φτάσει 5μμ. Αν και θέλαμε να επιστρέψουμε στην Καλαμάτα, δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε στην περιέργεια να φτάσουμε μέχρι την άκρη του ακρωτηρίου Ταίναρου.
Συνεχίσαμε με προορισμό το χωριό Βάθεια. Το τοπίο άρχισε να αλλάζει και να γίνεται περισσότερο πετρώδες και απόκρημνο. Έξω από το χωριο συναντήσαμε τον καλοσυντηρημένο οχυρό οικισμό με την καταπληκτική θέα! Ένα γνήσιο δείγμα των χαρακτηριστικών μανιάτικων πύργων. Προχωρήσαμε και στην διασταύρωση που συναντήσαμε ακολουθήσαμε την κατεύθυνση για Πόρτο Κάγιο. Πρόκειται για έναν οικισμό, άσχετο με το ό,τι είχαμε δει μέχρι την στιγμή εκείνη. Κατά πάσα πιθανότητα, ο λόγος ύπαρξή του, είναι η εξυπηρέτηση των επισκεπτών που προσεγγίζουν την περιοχή με σκάφη. Η αρχιτεκτονική δεν θυμίζει σε τίποτα την Μάνη. Ίσως να μην αξίζει να το επισκεφτείτε...
Στην διασταύρωση για Μαρμάρι, στρίψαμε αριστερά και κατευθυνθήκαμε προς το Νεκρομαντείο του Ταινάριου Ποσειδώνα ή αλλιώς "Πύλη του Άδη". Ο δρόμος καταλήγει στο ερείπια του βυζαντινού ναού, που είναι χτισμένος από τις πέτρες του ναού του Απόλλωνα και στην θέση αυτού... κάτι που, δυστυχώς, το συναντούμε και σε άλλα μέρη της χώρας μας! Από το σημείο αυτό, ακολουθώντας ένα μονοπάτι σε μια διαδρομή 30 λεπτών, μπορείτε να φτάσετε στον μοναχικό φάρο που στέκει εκεί δεκαετίες.
Μετά από μια ολιγόλεπτη στάση, κινηθήκαμε προς το Μαρμάρι που απείχε λιγότερο από 3-4χλμ. Εκεί σταματήσαμε σε ένα γραφικό ταβερνάκι με καταπληκτική θέα. Στο Μαρμάρι υπάρχει μια όμορφη παραλία που αξίζει να επισκεφτείτε. Η ώρα είχε φτάσει 8μμ. όταν αποφασίσαμε να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής.
Σε γενικές γραμμές, η συγκεκριμένη διαδρομή είναι πολλή όμορφη και θα σας εντυπωσιάσει. Κατά μήκος της θα έχετε την ευκαιρία να απολαύσετε πολλούς πέτρινους πύργους που αποτελούν κλασική αρχιτεκτονική τόσο της Μεσσηνιακής όσο και Λακωνικής Μάνης. Ξενώνες, ενοικιαζόμενα δωμάτια και ξενοδοχεία θα βρείτε σχεδόν παντού και για όλες τις τσέπες. Υπάρχουν πολλές παραλίες ερημικές ή όχι, οι περισσότερες των οποίων βρίσκονται σε μικρούς κόλπους εύκολα ή δύσκολα προσβάσιμες. Καλή αναζήτηση...
Φτάνοντας στην Καλαμάτα, ακολουθήσαμε τον παραλιακό δρόμο. Αφήνοντας την όμορφη πόλη, κινηθήκαμε ανατολικά, περνώντας από την περιοχή της Βέργας, μέχρι το ξενοδοχείο Messinia Bay, όπου υπάρχει η διασταύρωση προς Καρδαμύλι. Ακολουθήσαμε την ανηφορική ελικοειδή διαδρομή. Η κατάσταση του οδοστρώματος δεν είναι καλή και για αυτό χρειάζεται προσοχή, ιδίως όταν βρέχει. Η διαδρομή μέχρι το χωριό Κάμπος (20χλμ.), την γενέτειρα του πολιτικού Αλέξανδρου Κουμουνδούρου, συμπεριλαμβάνει πολλές στροφές και περνάει μέσα από ελαιώνες και ένα μικρό φαράγγι.
Μετά το χωριό Κάμπος, κατηφορίσαμε διαγράφοντας ελικοειδή τροχιά, ενώ είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε την πανοραμική θέα του Μεσσηνιακού κόλπου. Αφού διανύσαμε 10χλ., μπήκαμε στο χωριό Καρδαμύλι. Πρόκειται για ένα γραφικό μανιάτικο χωριό, που χάρη στην ευαισθησία των ντόπιων αλλά και πολλών Γερμανών κατοίκων του, κατάφερε να διατηρήσει τον παραδοσιακό χαρακτήρα του. Κάναμε μια στάση για να πιούμε ένα καφέ. Αν βρεθείτε στην Καρδαμύλι, σας προτείνουμε να περιπλανηθείτε στο εσωτερικού του χωριού, ακολουθώντας τα πλακόστρωτα σοκάκια.
Αφήσαμε το χωριό και μετά 4-5χλμ. περάσαμε από την Στούπα με την υπέροχη παραλία της Καλογρίας. Ύστερα από 5-6 χλμ. στην διασταύρωση του Αγ. Νικολάου, στρίψαμε δεξιά και ακολουθώντας την ακτογραμμή κατευθυνθήκαμε προς Αγ. Δημήτριο και Τραχήλα. Ο δρόμος δεν είναι σε καλή κατάσταση, ενώ σε κάποια σημεία του έχει σπάσει με αποτέλεσμα να μετατρέπεται σε χωματόδρομο... ευτυχώς για πολύ λίγο. Αφήνοντας τον Αγ. Δημήτριο, ακολουθήσαμε μια ερημική διαδρομή. Καθώς φτάναμε στο χωριό Τραχήλα, στους βράχους, που βρίσκονταν στα αριστερά μας, είδαμε τις σπηλιές που τα προηγούμενα χρόνια αποτελούσαν ερημητήρια μοναχών, ενώ κατά τους προϊστορικούς χρόνους αποτελούσαν κατοικίες των ανθρώπων της περιοχής. Στο χωριό Τραχήλα ο ασφαλτοστρώμενος δρόμος τελειώνει και συνεχίζει χωματόδρομος μέχρι κάποια σπήλαια που υπάρχουν, όπως ενημερωθήκαμε από κάποιους τουριστικούς οδηγούς. Δυστυχώς λόγω έλλειψης χρόνου δεν είχαμε την ευκαιρία να το επιβεβαιώσουμε. Το μικρό χωριό κρατάει τον παραδοσιακό του χαρακτήρα του, πράγμα που οφείλεται στην απομονωμένη θέση του.
Προκειμένου να συναντήσουμε τον κεντρικό δρόμο για Αρεόπολη, επιστρέψαμε στον Αγ. Δημήτριο, όπου κινούμενοι σε μια όμορφη αλλά στενή διαδρομή με αρκετές στροφές μπήκαμε στον νομό Λακωνίας. Στην διαδρομή συναντήσαμε γραφικά χωριά, χτισμένα με τον χαρακτηριστικό μανιάτικο τρόπο. Έξω από το Οίτυλο, σταματήσαμε να απολαύσουμε την θέα του κολπίσκου στο βάθος του οποίου μπορούσαμε να διακρίνουμε το μικρό χωριό Λιμένι. Στο Οίτυλο μπορείτε να επισκεφτείτε το κάστρο που κατασκευάστηκε επί Τουρκοκρατίας και διατηρείτε σε αρκετά καλή κατάσταση μέχρι τις μέρες μας.
Έχοντας διανύσει ήδη 65χλμ. από την Καλαμάτα μπήκαμε στην Αρεόπολη και ακολουθήσαμε τη σήμανση για Σπήλαια Διρού. Έχοντας ως επόμενη στάση τον Γερολιμένα, διανύσαμε μια διαδρομή με μειωμένη κίνηση και χωρίς αλλαγές στο τοπίο. Ο Γερολιμένας είναι ένα παραθαλάσσιο μικρό χωριό που βρίσκεται μέσα σε έναν μικρό όρμο. Οι κάτοικοι, όπως φάνηκε, κάνουν μια προσπάθεια να διατηρήσουν την χαρακτηριστικό μανιάτικο ρυθμό, διορθώνοντας τα "αρχιτεκτονικά λάθη" που έγιναν κατά το παρελθόν. Η ώρα είχε φτάσει 5μμ. Αν και θέλαμε να επιστρέψουμε στην Καλαμάτα, δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε στην περιέργεια να φτάσουμε μέχρι την άκρη του ακρωτηρίου Ταίναρου.
Συνεχίσαμε με προορισμό το χωριό Βάθεια. Το τοπίο άρχισε να αλλάζει και να γίνεται περισσότερο πετρώδες και απόκρημνο. Έξω από το χωριο συναντήσαμε τον καλοσυντηρημένο οχυρό οικισμό με την καταπληκτική θέα! Ένα γνήσιο δείγμα των χαρακτηριστικών μανιάτικων πύργων. Προχωρήσαμε και στην διασταύρωση που συναντήσαμε ακολουθήσαμε την κατεύθυνση για Πόρτο Κάγιο. Πρόκειται για έναν οικισμό, άσχετο με το ό,τι είχαμε δει μέχρι την στιγμή εκείνη. Κατά πάσα πιθανότητα, ο λόγος ύπαρξή του, είναι η εξυπηρέτηση των επισκεπτών που προσεγγίζουν την περιοχή με σκάφη. Η αρχιτεκτονική δεν θυμίζει σε τίποτα την Μάνη. Ίσως να μην αξίζει να το επισκεφτείτε...
Στην διασταύρωση για Μαρμάρι, στρίψαμε αριστερά και κατευθυνθήκαμε προς το Νεκρομαντείο του Ταινάριου Ποσειδώνα ή αλλιώς "Πύλη του Άδη". Ο δρόμος καταλήγει στο ερείπια του βυζαντινού ναού, που είναι χτισμένος από τις πέτρες του ναού του Απόλλωνα και στην θέση αυτού... κάτι που, δυστυχώς, το συναντούμε και σε άλλα μέρη της χώρας μας! Από το σημείο αυτό, ακολουθώντας ένα μονοπάτι σε μια διαδρομή 30 λεπτών, μπορείτε να φτάσετε στον μοναχικό φάρο που στέκει εκεί δεκαετίες.
Μετά από μια ολιγόλεπτη στάση, κινηθήκαμε προς το Μαρμάρι που απείχε λιγότερο από 3-4χλμ. Εκεί σταματήσαμε σε ένα γραφικό ταβερνάκι με καταπληκτική θέα. Στο Μαρμάρι υπάρχει μια όμορφη παραλία που αξίζει να επισκεφτείτε. Η ώρα είχε φτάσει 8μμ. όταν αποφασίσαμε να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής.
Σε γενικές γραμμές, η συγκεκριμένη διαδρομή είναι πολλή όμορφη και θα σας εντυπωσιάσει. Κατά μήκος της θα έχετε την ευκαιρία να απολαύσετε πολλούς πέτρινους πύργους που αποτελούν κλασική αρχιτεκτονική τόσο της Μεσσηνιακής όσο και Λακωνικής Μάνης. Ξενώνες, ενοικιαζόμενα δωμάτια και ξενοδοχεία θα βρείτε σχεδόν παντού και για όλες τις τσέπες. Υπάρχουν πολλές παραλίες ερημικές ή όχι, οι περισσότερες των οποίων βρίσκονται σε μικρούς κόλπους εύκολα ή δύσκολα προσβάσιμες. Καλή αναζήτηση...